Ουρανός
Ο Ουρανός είναι ο έβδομος πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος. Η περιφορά του γύρω από τον Ήλιο γίνεται σε 84 έτη, ενώ η περιστροφή γύρω από τον εαυτό του σε 17 ώρες. Όπως και η Αφροδίτη, περιστρέφεται κατά την ανάδρομη φορά, από την Ανατολή προς τη Δύση.
Βασικό χαρακτηριστικό του είναι ότι ο άξονας περιστροφής του, έχει κλίση 97.8ο, δηλαδή είναι σχεδόν παράλληλος με το επίπεδο της τροχιάς του. Ως αποτέλεσμα μία μέρα στους πόλους του διαρκεί περίπου 84 χρόνια, όσο δηλαδή χρειάζεται για να ολοκληρώσει την περιφορά του γύρω από τον Ήλιο.
Ο Ουρανός έχει μαγνητικό πεδίο, το οποίο έχει δύο περίεργα χαρακτηριστικά. Πρώτον, ο άξονας του δίπολου έχει κλίση σε σχέση με τον άξονα περιστροφής κατά 59°, και δεύτερον, το κέντρο του δίπολου δεν ταυτίζεται με το κέντρο του πλανήτη. Αυτή η ασυνήθιστη γεωμετρία έχει ως αποτέλεσμα μία εξαιρετικά ασύμμετρη μαγνητόσφαιρα, όπου η ένταση του μαγνητικού πεδίου στην επιφάνεια στο νότιο ημισφαίριο μπορεί να είναι πολύ χαμηλή της τάξεως του 0.1 Gauss, ενώ στο βόρειο ημισφαίριο μπορεί να είναι τόσο υψηλή όσο 1.1 Gauss.
Ο πυρήνας του Ουρανού είναι ένας στέρεος πυρήνας σιδήρου, νικελίου και πυριτίου. Περιβάλλεται από ένα μανδύα νερού, υδρογονανθράκων και αμμωνίας, ο οπόιος συχνά λέγεται και ωκεανός νερού-αμμωνίας. Πάνω από αυτόν βρίσκεται η ατμόσφαιρα του Ουρανού, η οποία έχει πάχος 300 χιλιόμετρα και αποτελείται κυρίως από μεθάνιο, υδρογόνο και ήλιο, ενώ εμφανίζει και ίχνη υδρογονανθρακών. Η γαλαζοπράσινη απόχρωση του Ουρανού οφείλεται στην απορρόφηση του ερυθρού φωτός από το μεθάνιο της ατμόσφαιρας. Η ανώτερη ατμόσφαιρά του έχει θερμοκρασία -233°C, κάνοντας τον Ουρανό τον πιο κρύο πλανήτη του Ηλιακού μας Συστήματος. Στην ατμόσφαιρά του επίσης κυριαρχούν ισχυροί άνεμοι με ταχύτητες έως και 820 χιλιόμετρα την ώρα.
Όπως και οι άλλοι αέριοι πλανήτες έχει δορυφόρους και αμυδρούς δακτυλίους. Συγκεκριμένα, έχει 27 γνωστούς δορυφόρους, οι οποίοι παίρνουν τα ονόματά τους από ήρωες των έργων των Σαίξπηρ και Πόουπ (Άριελ, Τιτάνια, Οφηλία, Ιουλιέτα, Φρανσίσκο κ.α.). Έχει ένα πολύπλοκο σύστημα 13 δακτυλίων, οι οποίοι αποτελούνται από εξαιρετικά σκούρα σωματίδια με διαστάσεις μεταξύ λίγων μικρομέτρων έως μερικά κλάσματα του μέτρου.
Τον Ουρανό τον έχει επισκεφτεί μόνο το Voyager 2 (1986), το οποίο πέρασε από τον πλανήτη στην πορεία που το οδηγούσε εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος. Από τότε δεν έχει σταλεί κάποια αποστολή για την μελέτη του Ουρανού.
Θεωρείται ότι η ακραία πίεση που επικρατεί σε βάθος πάνω από 8000 χιλιόμετρα, διασπά τους υδρογονάνθρακες. Λόγω της πίεσης και της υψηλής θερμοκρασίας σχηματίζοντας διαμάντια, τα οποία στη συνέχεια βυθίζονται βαθύτερα στο εσωτερικό του πλανήτη. Το φαινόμενο αυτό προφανώς δεν μπορεί να παρατηρηθεί απευθείας (https://www.americanscientist.org/article/on-neptune-its-raining-diamonds).