Ποσειδώνας
Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος. Η περιφορά του γύρω από τον Ήλιο γίνεται σε 165 έτη, ενώ η περιστροφή γύρω από τον εαυτό του σε 16 ώρες. Είναι ο μόνος πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος που πρώτα προβλέφθηκε πως υπάρχει και μετά παρατηρήθηκε για πρώτη φορα. Η ύπαρξή του προβλέφληκε λόγω των διαταραχών που προκαλούσε στην τροχιά του πλανήτη Ουρανού, οι οποίες πρόδιδαν την ύπαρξη ενός άγνωστου γίγαντα πλανήτη. Παρατηρήθηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 1846.
Η ανώτερη ατμόσφαιρά του έχει θερμοκρασία -218°C και παρουσιάζει πολύ ισχυρές καταιγίδες. Μία από αυτές είναι η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα που παρατήρησε το Voyager 2 (1989), η οποία είναι συγκρίσιμη με τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία. Η κηλίδα αυτή είναι ένας αντικυκλώνας.
Στον Ποσειδώνα έχουν καταγραφεί οι πιο ισχυροί άνεμοι στο Ηλιακό Σύστημα, με ταχύτητες που φτάνουν τα 2200 χιλιόμετρα την ώρα. Ατμοσφαιρικά μοντέλα δείχνουν ότι η τροπόσφαιρα είναι χωρισμένη σε σύννεφα διαφορετικών συνθέσεων ανάλογα με το υψόμετρο.
Ο πυρήνας του Ποσειδώνα είναι ένας στέρεος πυρήνας σιδήρου, νικελίου και πυριτίου. Περιβάλλεται από ένα μανδύα νερού και αμμωνίας και πάνω από αυτόν βρίσκεται η ατμόσφαιρά του που αποτελείται κυρίως από μεθάνιο, υδρογόνο και ήλιο. Όπως και στον Ουρανό, η μπλε απόχρωση του Ποσειδώνα οφείλεται στην απορρόφηση του ερυθρού φωτός από το μεθάνιο. Ωστόσο η έντονη μπλε απόχρωση του Ποσειδώνα διαφέρει από την γαλαζοπράσινη απόχρωση του Ουρανού. Δεδομένου ότι η ατμοσφαιρική περιεκτικότητα σε μεθάνιο του Ποσειδώνα είναι παρόμοια με αυτή του Ουρανού, κάποιο άγνωστο ατμοσφαιρικό συστατικό θεωρείται ότι συμβάλλει στο χρώμα του Ποσειδώνα.
Το μαγνητικό πεδίο του Ποσειδώνα είναι διπολικό με τον άξονα του δίπολου να έχει κλίση 50° με τον άξονα περιστροφής. Το κέντρο του δίπολου δεν ταυτίζεται με το κέντρο του πλανήτη. Η ένταση του μαγνητικού πεδίου είναι περίπου ίση με το 1/5 της έντασης του γήινου μαγνητικού πεδίου.
Όπως και οι άλλοι αέριοι γίγαντες έχει δορυφόρους και αμυδρούς δακτυλίους. Ο μεγαλύτερος και μόνος σφαιρικός δορυφόρος του, μεταξύ των 14 γνωστών, είναι ο Τρίτωνας. Έχουν παρατηρηθεί έξι δακτύλιοι, ανάλογοι με του Ουρανού και του Κρόνου, οι οποίοι είναι αρκετά λεπτοί και αμυδροί. Αποτελούνται κυρίως από παγωμένο μεθάνιο και σωματίδια σκόνης.
Το Voyager 2 (1989) προσέγγισε τον πλανήτη και παρατήρησε μία μεγάλη σκοτεινή κηλίδα, συγκρίσιμη με τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία. Από τότε κανένα άλλο διαστημόπλοιο δεν έχει επισκεφτεί τον πλανήτη.
Όπως και στον Ουρανό, θεωρείται πως στο εσωτερικό του «βρέχει διαμάντια», λόγω της υψηλής θερμοκρασίας και της διάσπασης υδρογονανθρακών (https://www.americanscientist.org/article/on-neptune-its-raining-diamonds).